Prof. Dr. Sheri Madigan
Bijdrage: Attachment: what does recent research show, and how it affects practice

Sheri Madigan is een geregistreerd klinisch psychologe en hoogleraar "Determinants of child development" aan de University of Calgary in Canada. Ze is directeur van het Madigan Lab aan haar universiteit: een onderzoeksgroep die zich richt op het begrijpen van de invloed van jeugdervaringen op de cognitieve ontwikkeling en het geestelijk welzijn van jonge mensen. In haar onderzoeken worden praktijkrelevante thema's als gehechtheid, ACEs, kindermishandeling en de invloed van psychisch welbevinden van ouders op hun kinderen bij betrokken.

Zij publiceerde inmiddels bijna 200 artikelen, boeken en hoofdstukken over dit thema.

In haar inleidende bijdrage zal Sheri stilstaan bij het meest recente onderzoek naar gehechtheid en de gevolgen hiervan voor de hulpverleningspraktijk.

Dr. Or Dagan
Bijdrage: Attachment in single-parent families

Or Dagan is assistent-professor in het doctoraatsprogramma klinische psychologie bij LIU Post Universiteit in Brookville. Zijn onderzoeksprogramma richt zich op de verbanden tussen relationele stressoren in de vorm van onveilige gehechtheidsrepresentaties en zowel mentale als fysieke gezondheidsresultaten gedurende de hele levensduur. Hij richt zich op het effect van onveilige gehechtheidsrepresentaties op de ontwikkeling en instandhouding van internaliserende symptomen, het vroege hechtingsnetwerk met meerdere zorgverleners als voorspeller van geestelijke gezondheidsresultaten en de rol van gehechtheidsrepresentaties in de effecten van tegenslagen in de vroege kinderjaren op cellulaire veroudering. Via zijn onderwijs-, onderzoeks- en praktijkplatforms zet Or Dagan zich in voor het bevorderen van gevoelige communicatie tussen mensen, die de kern vormt van het welzijn.

In zijn lezing zal hij zich richten op de recente ontwikkelingen in niet-traditionele gezinsstructuren, met name het toenemend aantal eenoudergezinnen. Hij zal op onderzoek gebaseerde inzichten delen over hoe zijn team heeft ontdekt dat hechte relaties van kinderen met beide ouders - niet alleen met één ouder (moeder of vader) - van groot belang zijn voor hun geestelijke gezondheid. Hij zal bespreken hoe deze bevindingen belangrijke implicaties hebben voor de ondersteuning van gezinnen in de hulpverleningspraktijk.

Prof. Dr. Mary Dozier
Bijdrage: Improving attachment quality among vulnerable infants and young children: The Attachment and Biobehavioral Catch-up Approach

Mary Dozier is hoogleraar psychologische en hersenwetenschappen aan de Universiteit van Delaware in de Verenigde Staten. Ze heeft de ontwikkeling van jonge kinderen in pleeggezinnen en jonge kinderen die leven met verwaarlozende biologische ouders bestudeerd, waarbij ze uitdagingen op het gebied van hechting en regulerende vaardigheden onderzoekt. Samen met haar onderzoeksteam ontwikkelde ze de interventie Attachment and Biobehavioral Catch-up (ABC), voor ouders van kwetsbare baby's. Via gerandomiseerde klinische onderzoeken is aangetoond dat ABC effectief is in het verbeteren van de ouderlijke gevoeligheid en het gedrags- en biologische functioneren van kinderen. In 2016 werd ze benoemd tot Francis Alison Professor, de hoogste faculteitsonderscheiding van de Universiteit. In 2018 ontving Mary de International Society for Infancy Studies Translational Research Aware en in 2019 ontving ze de American Psychological Association Urie Bronfenbrenner Award voor levenslange bijdrage in ontwikkelingspsychologie in dienst van wetenschap en samenleving.

Deze presentatie zal een overzicht bieden van een kortdurend huisbezoekprogramma: "Attachment and Biobehavioral Catch-up (ABC)", dat ontworpen is om de hechtingskwaliteit van jonge kinderen te verbeteren door de sensitiviteit van ouders te verhogen. De redenering achter elk van de drie interventiedoelen (het verhogen van zorgzaamheid, het volgen van het initiatief van het kind en het verminderen van beangstigend gedrag) zal worden besproken en de implementatiemethode zal worden beschreven. Daarnaast zullen de uitkomsten van de interventie in termen van de hechtingskwaliteit en zelfregulatie van het kind besproken worden.

Dr. Guido van de Luitgaarden
Bijdrage: Moderator - Host

Guido van de Luitgaarden is opgeleid als sociaal-pedagogisch hulpverlener en werkte in die hoedanigheid onder meer in het sociaal-cultureel werk. Hij was gedurende 16 jaar als senior onderzoeker en docent werkzaam bij Zuyd Hogeschool, lectoraat Sociale Integratie. Guido promoveerde aan de University of Salford (VK) op een proefschrift over oordeels- en besluitvorming bij vermoedens van kindermishandeling. Sinds 2006 is hij verbonden aan het Euregionaal Congresburo en het Centrum voor Educatie en Supervisie. Daarnaast is hij echtgenoot en (pleeg)vader.